معنی گوی بردن در لغت نامه دهخدا

حمل کردن گوی از جایی به جای دیگر. منتقل ساختن گوی، کنایه از زیادتی کردن و فایق آمدن است. (برهان قاطع) (مجموعۀ مترادفات) (آنندراج). پیشی گرفتن.، - گوی از کسی بردن و گوی بردن از کسی، پیشی گرفتن ومقدم شدن به دلیری یا علم یا صفت بر دیگری:، نریمان که گوی از دلیران ببرد، به فرمان شاه آفریدون گرد.، فردوسی.، چو کودک به زخم اندر آورد روی، فزونی ز هر کس همی برد گوی.، فردوسی.، ز شاهان گوی برده وقت بخشش، ز شیران دست برده گاه پیکار.، فرخی.، ببرد ازهمه گوی پیغمبری، که با او کسی را نبد برتری.، اسدی.، درآ ای حجّت زیبا سخن گوی، که بردی از خلایق در سخن گوی.، ناصرخسرو (دیوان ص 522).، گویی پسرم گوی هنر برد ز اقران، بر سبلت اقران وی ار برد و اگر ماند.، سوزنی.، میدان سخن نونو هر بار یکی دارد، من گوی بسی بردم این بار که من دارم.، خاقانی.، چون به وثوق از دگران گوی برد، شاه خزینه به درونش سپرد.، نظامی.، در سلاح و سواری و تک و تاز، گوی برد از سپهر چوگان باز.، نظامی.، هرکه علم بر سر این راه برد، گوی ز خورشید وتک از ماه برد.، نظامی.، دین به تزویر خویش کرد سیه رو چنانک، بر سر میدان کفر گوی ز کفار برد.، عطار.، در فضولی میکنی دیوان سیاه، گوی بردی گر زبان داری نگاه.، عطار.، گوی آن کس می برددر راه عشق، گرچه گویی بی سرو بی پا بود.، عطار.، اندر آمد مادر آن طفل خرد، اندر آتش گوی دولت را ببرد.، مولوی.، بچندین حیلت و حکمت که گوی از همگنان بردم، به چوگانم نمی افتد چنین گوی زنخدانی.، سعدی.، ز خلق گوی لطافت تو برده ای امروز، به خوبرویی و سعدی به خوب گفتاری.، سعدی.، گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش، جام کیخسرو طلب کافراسیاب انداختی.، حافظ.، میبرد گوی سعادت از میان رهروان، هرکه از سر پای میسازد به جست و جوی دوست.، صائب (از بهار عجم)

معنی گوی بردن در فرهنگ لغت هوشیار

حمل کردن گوی از جایی بجایی، فایق آمدن برتر شدن پیشی گرفتن: ز شاهان گوی برده وقت بخشش ز شیران دست برده گاو پیکار. (فرخی)

معنی گوی بردن - جستجوی لغت در جدول جو

گوی بردن

لغت نامه دهخدا

گوی بردن

فرهنگ لغت هوشیار

گوی بردن

فرهنگ فارسی معین

گرو بردن

پیروز شدن در مسابقه یا شرط و قمار

فرهنگ فارسی عمید

روی کردن

رو کردن، توجه کردن، به کسی یا چیزی رو آوردن

فرهنگ فارسی عمید

بوی بردن

(نَ سَ)

باخبر و آگاه شدن و فهمیدن و شنیدن و گمان بردن و از چیزهای پنهان، اطلاعی بهم رسانیدن. (ناظم الاطباء). باخبر و آگاه شدن و دیدن و فهمیدن چیزی. (آنندراج). از امری نهانی، اندکی آگاه شدن. تا حدی از امری نهانی، آگاهی یافتن. (یادداشت بخط مؤلف). درک کردن. فهمیدن:
جستم میان خلق و سلامت نیافتم
ور بوی بردمی به کران چون نشستمی.
خاقانی.
آن یکی طوطی ز دردت بوی برد
زهره اش بدرید و لرزید و بمرد.
مولوی.
گفتی از حافظ ما بوی ریا می آید
آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی.
حافظ.
مرد باید که بوی داند برد
ورنه عالم پر از نسیم صباست.
(یادداشت مؤلف، بدون ذکر نام شاعر)

لغت نامه دهخدا

گشی کردن

با ناز رفتن خرامیدن: والله لا یحب کل مختال فخور... و خدای دوست ندارد آن کس که اندر رفتن خویش گشی کند و بنعمت خدای فخر کننده باشد

معنی گوی بردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما